Χαρούμενες καλοκαιρινές διακοπές

Χαρούμενες καλοκαιρινές διακοπές ή μάλλον οικογενειακές καλοκαιρινές διακοπές.Μετά απο 2 ολόκληρα χρόνια περίμενα πως και πως να φύγω απο την Αθήνα έστω και για αυτές τις 10 μέρες με τους γονείς μου.Οι οικογενειακές διακοπές είναι κάτι που είχα σταματήσει να κάνω εδώ και δεν θυμάμαι πόσα χρόνια γιατί πολύ απλά οι γονείς μου είναι ανυπόφοροι και για κάποιο περίεργο λόγο το θυμάμαι μετά όταν είμαι ήδη σε διακοπές μαζί τους.Φέτος δεν έιχα και πολλές επιλογές.Αν ήθελα να φύγω απο την Αθήνα θα έφευγα μαζι τους για το χωριό της μητέρας μου.
Επειδή εγώ αποφεύγω να οδηγώ σε μακρινα ταξίδια επέλεξα να πάμε με το τρένο.Με τόσο ωραίες αναμνήσεις που είχα απο τα παιδικά μου χρόνια που ταξιδεύαμε με τρένα δεν δίστασα καθόλου.Έκλεισα τα εισητήρια online.Φαίνεται πως είναι ο μόνος εκσυγχρονισμός του ΟΣΕ όμως γιατι περάσαμε μια μικρή οδύσσεια με τα πράγματα που δεν παίρνουν στις αποσκευές όπως τα παλιά καλά χρόνια και με το καρότσι που δεν χωρούσε πουθένα...Να προσθέσω και το οτι όλα τα βαγόνια είχαν το νούμερο 2 και τρέχαμε δεξιά κι αριστερά στην αποβάθρα μέχρι να βρούμε ποιο είναι πραγματικά το βαγόνι 2.Αντί λοιπόν να ανεβαίνεις κύριος στο τρένο έπρεπε να κουβαλάς όλες τις αποσκευές μαζι σου στο βαγόνι.Αν χωρούσαν καλώς αν δεν χωρούσαν δεν τους ενδιέφερε και πολύ...
 Όταν τελικά φτάσαμε στο χωριό και με πέτυχε μία γειτόνισσα έξω με τη μικρή άρχισε να με ρωτάει τι κάνουν όλοι κλπ.
 Τελικά με ρωτάει "Ηρθε και ο άντρας σου μαζί σας;"
 "Ορίστε;", απαντάω εγώ.
Με ξαναρωτάει συμπληρώνοντας οτι της είχε πει η μητέρα μου οτι είναι ναυτικός και λείπει συχνά. "Ορίστε;", σκέφτηκα απο μέσα μου και μάλλον το έδειξα κιόλας. "Όχι δεν ήρθε", της απάντησα και έφυγα κακήν κακώς.
Απο οτι φαίνεται η μητέρα μου πρόλαβε και με πάντρεψε χωρίς εγώ να έχω ιδέα.
Γυρίζοντας μετά στο σπίτι. "Είδα τη γειτόνισσα", είπα στη μητέρα μου.
"Τι κάνει;, μου απαντάει χαρούμενα.Εκνευριστικά χαρούμενα θα έλεγα.
"Με ρώτησε για τον άντρα μου.Αυτόν που δεν ήρθε επειδή είναι ναυτικός.Θυμάσαι;"
"Δε πιστεύω να της είπες καμία βλακεία οτι δεν είσαι παντρεμένη;Εδώ κουτσομπολεύομουν.Δε θα γίνουμε ρεζίλι εξαιτίας σου", συνέχισε ενώ εγώ είχα μείνει με ανοιχτό το στόμα.
Ξαφνικά πέρασαν μπρόστα απο τα μάτια μου σαν ταινία σκηνές που μου είχε κάνει όταν έμαθε οτι ήμουν έγκυος και δεν θα παντρευόμουν.Φράσεις του τύπου "Μόνο τον εαυτό σου σκέφτεσαι, τι θα πω στις φίλες μου" και άλλα τέτοια όμορφα.
"Δεν πρόκειται να αλλάξεις ποτέ Μαμά", μουρμούρησα και πήγα να πάρω ένα παυσίπονο γιατί μου είχαν σπάσει τα νεύρα(ή με μάτιασε η γρουσούζα γειτόνισσα). "Και πότε θα μου το έλεγες οτι έχεις πει ψέματα;Το ξέρεις οτι οι φίλες μου εδώ γνωρίζουν πως δεν έχω άντρα;Αν το μάθουν οι συγγενείς και φίλοι σου εδώ τι θα σκεφτούν;Χειρότερο δεν είναι αύτο;"
"Ε καλά θα στο έλεγα.Μόλις φτάσαμε.Πως κάνεις έτσι;Κακώς έδωσες αναφορά στις φίλες σου εδώ.Που θα έβλεπαν οτι δεν έχεις άντρα απο εδώ που μένουν;" Δε θυμάμαι τι άλλο είπε.Δεν μπορούσα να την ακούω άλλο και έφυγα απο το δωμάτιο.Τωρα τα σκέφτομαι εκνευρισμενη και παρολαυτά γελάω γιατί σε λίγο καιρό ανοίγουν τα σχολεία και κάθε χρόνο οι δασκάλοι μας έβαζαν να γράφουμε έκθεση με θέμα:"Πως πέρασα το καλοκαίρι στις διακοπές μου".Φαντάζομαι τι ωραίες οικογενειακές στιγμές διαβάζουν στις εκθέσεις των παιδιών.
'Εκθεση της Μαρίνας Ζ για τ καλοκαίρι 2015

Σήμερα που γιορτάζω

Σήμερα που γιορτάζω πήγα στη θάλασσα με τη μικρή.Το πρωτο μας μπανιο.Γιατί όλο ξυπνάμε το πρωί για να φυγούμε μία λογική ώρα απο το σπίτι και όλο σπίτι μένουμε.Σήμερα όμως τα καταφέραμε.Οτι θα ήταν κατόρθωμα το πρωινό ξύπνημα για να πάμε για μπάνιο δεν το είχα σκεφτεί
ποτέ.
Σήμερα κι αφού χθες κοιμηθήκαμε καλά(λέμε τώρα...ικανοποιητικά θα έλεγα καλύτερα) ετοιμαστήκαμε και απο τις 8 που ξυπνήσαμε φύγαμε απο το σπίτι στις 10!(Κάλλιο αργά παρά ποτέ).
Φτάσαμε στη παραλία.Μαμά και κόρη για μπάνιο μόνες μας.Τι γλυκό που ακούγεται.Αν εξαιρέσεις το οτι το καρότσι δεν προχωράει στην άμμο...Τέλος πάντων κακήν κακώς τα καταφέραμε και φτάσαμε στις ξαπλώστρες.
Βάζω αντιηλιακό στο παιδί τη ταίζω και μετά τη βάζω να κάτσει στην άμμουδια (έχοντας στο μυαλό μου πανευτηχή μωρά με φτυαράκια και κουβαδάκια που τρέχουν πάνω κάτω γελώντας).
Μέγα λάθος!Γιατί όπως φάνηκε τελικά η δική μου μπέμπα δεν ανήκει σ αυτή τη κατηγορία παιδιών αλλά στην άλλη τη σπάνια(που δεν ήξερα καν οτι υπάρχει) που δεν θέλουν να κάθονται στην άμμο.Συγκεκριμένα ούτε καν να πατάει πάνω σε άμμο.
Καθόμαστε λοιπόν κάτω απ την ομπρέλα στη ξαπλώστρα και οι δύο για να παίζει με το άδειο κουβαδάκι της εγώ ακόμα χωρίς αντηλιακό.Λέω δε βαριέσαι θα βάλω πριν μπούμε μέσα έτσι κι αλλιώς κάτω απο την ομπρέλα είμαι.Λάθος νούμερο 2!Μέχρι να βάλω αντηλιακό ένιωθα το δέρμα μου να με "τραβάει".Βάζω αντηλιακό έχω ήδη καεί...
Βάζω το καινούργιο μπικίνι στη μικρή και μπαίνουμε στο νερό.Ίδια αντίδραση με την άμμο!Μα πως γίνεται αυτό;Όλα τα μωράκια τρελαίνονται για θάλασσα και αμμουδιά.Το δικό μου γιατί κλαίει;
Βγαίνουμε ξανά έξω και μετά απο ένα χαρούμενο διάλειμμα
αρχίζει άλλος γύρος γκρίνιας.Κλάμα τωρα γιατί θέλει να κοιμηθεί.Την έχω αγκαλιά, έχουμε αλλάξει 20 θέσεις αλλά ακόμα κλαίει γιατί προφανώς δε βολεύεται για να κοιμηθεί ή ίσως και να μην θέλει καν να κοιμηθει.Στο μεταξύ έχουμε γίνει ρεζίλι και όλοι στη παραλία μας κοιταζουν με όχι και πολύ καλό ύφος θα έλεγα.
Τι κάνουμε τώρα;Φεύγουμε, σκέφτηκα.Απο την άλλη λέω και να φύγουμε μήπως θα κοιμηθεί;Το ίδιο θα είναι για το παιδί άρα γιατί να φύγουμε;Έμεινα κι επιτέλους κοιμήθηκε...για λίγο.Μέχρι που ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο μου.Σιγά μη με άφηνε να διαβάσω κιόλας στη θάλασσα!
Γυρίζω σπίτι το ασανσερ χαλασμένο(πάω 2 ορόφους με το καρότσι απο τις σκάλες....)