Φαίνεται οτι τα πράγματα πάνε καλά

Φαίνεται οτι τα πράγματα πάνε καλά.Με τον Μάρκο είμαστε σχεδόν κάθε μέρα μαζί.Μήπως παραπάνε καλά τα πράγματα;
Χθες πήγαμε σινεμά και είδαμε το conjuring.Με άντεξε σε όλη τη διάρκεια της ταινίας ακόμα και στη σκηνή του εξορκισμού που πραγματικά μου φάνηκε ατελείωτη...Δε θυμάμαι να έχω στρεσαριστεί τόσο πολύ ξανά σε ταινία εκτός απο τότε που είχαμε πάει με έναν φίλο να δούμε τον αντίχριστο.
Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να στρεσάρομαι τόσο σε ταινίες που στην ουσία δεν δείχνουν τίποτα το τρομαχτικό.Και τι έγινε που βλέπεις τα πόδια του πνεύματος μιας κρεμασμένης μάγισσας πίσω απο τη σκάλα να γυρίζουν προς το μέρος σου;Που είναι το τρομαχτικό;Και φυσικά αφού δείχνει τα πόδια της καταλαβαίνεις οτι όπου να ναι κάποια στιγμή θα δεις και τη φάτσα της.Για ποιο λόγο να ξαφνιαστείς και να τρομάξεις;
Έχω την εντύπωση οτι αν συνέβαινε στ' αλήθεια, χωρίς όλα αυτα τα ηχητικά εφέ και τα καθίσματα που τραντάζονταν απο τον δυνατό ήχο θα τρόμαζα λιγότερο.

"Πολύ ωραία ταινία", είπα στον Μάρκο μόλις βγήκαμε έξω.
Με κοίταξε και γέλασε."Εσύ μόνο τα ποπ κορν δεν πέταξες απο το φόβο σου.Νόμιζα οτι θα μου μείνεις".
"Δεν έχει σημασία.Παρόλα αυτά μου άρεσε.Απορροφήθηκα απο την ταινία πολύ γι΄αυτό τρόμαξα".
Η αλήθεια είναι οτι ήθελα πολύ να πάω να δω μία τρομαχτική ταινία.Μάλλον λείπει το σασπένς απο τη ζωή μου.Δεν εξηγείται αλλιώς.
Κοίταξα τον Μάρκο για λίγο.Άραγε αν με κυνηγούσε το πνεύμα μιας μάγισσας θα έμενε δίπλα μου όπως και στην αίθουσα του κινηματογράφου;Ας μην το γρουσουζεύω καλύτερα μιας και ήταν βασισμένο σε αληθινή ιστορία!