Όλη τη βδομάδα το σκεφτόμουν

Όλη τη βδομάδα το σκεφτόμουν.Να πάω ή μήπως να μην πάω;Υποτίθεται οτι θα πήγαινα συνοδευόμενη απο τον καταπληκτικό - φανταστικό μου φίλο.Μετά όμως υποτίθεται οτι χώρισα (φανταστικά πάλι).Και τι να κάνω;Να πάω μόνη μου αποκλείεται.Δεν θα πήγαινα ποτέ στο γάμο του πρώην μου μόνη σαν καμία απελπισμένη γεροντοκόρη που η μοναδική της ευκαιρία να γνωρίσει γαμπρό είναι να πηγαίνει σε γάμους, βαφτίσια και κηδείες!Έπρεπε οπωσδήποτε να βρω κάποιον να έρθει μαζί μου.Και φυσικά θα φορούσα κάτι πολύ σέξι και θα έδειχνα απόλυτα ευχαριστημένη απο τη ζωή μου.

Δύο μέρες πριν τον γάμο βγήκαμε για ποτό.Εγώ, η Χρύσα και ένας φίλος της που προοριζόταν για τον συγκεκριμένο ρόλο.Κι αφού του είχε εξηγήσει η Χρύσα και είχε δεχτεί το μόνο που έμενε ήταν να γνωριστούμε.

Θα περνούσαν να με πάρουν με το αυτοκίνητο του υποτιθέμενου δεσμού μου που θα γνώριζα επιτέλους απο κοντά.Έφτασαν με ένα μαύρο Chevrolet.
"Πέρνα Μαρίνα", είπε η Χρύσα κλείνοντας μου το μάτι βγαίνοντας απο το κάθισμα του συνοδηγού για να καθίσω εγώ."Εγώ θα καθίσω πίσω.Είστε ζευγάρι τώρα.Μη σας χωρίζω", συνέχισε χαμογελώντας.
"Μαρίνα", είπα μόλις μπήκα και κοίταξα τον οδηγό.
"Μάρκος".
"Χάρηκα" του απάντησα χαζεύοντάς τον.Τον κοίταξα απο πάνω μέχρι κάτω και γύρισα να δω την Χρύσα.
"Κορίτσια να βάλω λίγη μουσική;", ρώτησε ο Μάρκος."Μαρίνα τι λες;"
"Ναι βάλε" απάντησα χαμογελώντας του.
Γύρισα ξανά προς τη Χρύσα.
"Που τον βρήκες αυτόν;", της ψιθύρισα.
Ο γνωστός της Χρύσας ήταν όχι απλά ο τέλειος συνοδός για τον γάμο αλλά και ο τέλειος υποψήφιος φίλος ίσως...αν δεν ήταν 26 χρονών...
Πήγαμε μαζί τη Κυριακή στο γάμο.Εγώ πολύ χαρούμενη που είχα μαζί μου τον τέλειο συνοδό φορώντας ένα ολοκαίνουργιο σέξι μαύρο φόρεμα και ο Μάρκος εξίσου χαρούμενος μετά απο δυο βράδια που περάσαμε μαζί.Σαν ζευγάρι!