Σήμερα που γιορτάζω πήγα στη θάλασσα με τη μικρή.Το πρωτο μας μπανιο.Γιατί όλο ξυπνάμε το πρωί για να φυγούμε μία λογική ώρα απο το σπίτι και όλο σπίτι μένουμε.Σήμερα όμως τα καταφέραμε.Οτι θα ήταν κατόρθωμα το πρωινό ξύπνημα για να πάμε για μπάνιο δεν το είχα σκεφτεί
ποτέ.
Σήμερα κι αφού χθες κοιμηθήκαμε καλά(λέμε τώρα...ικανοποιητικά θα έλεγα καλύτερα) ετοιμαστήκαμε και απο τις 8 που ξυπνήσαμε φύγαμε απο το σπίτι στις 10!(Κάλλιο αργά παρά ποτέ).
Φτάσαμε στη παραλία.Μαμά και κόρη για μπάνιο μόνες μας.Τι γλυκό που ακούγεται.Αν εξαιρέσεις το οτι το καρότσι δεν προχωράει στην άμμο...Τέλος πάντων κακήν κακώς τα καταφέραμε και φτάσαμε στις ξαπλώστρες.
Βάζω αντιηλιακό στο παιδί τη ταίζω και μετά τη βάζω να κάτσει στην άμμουδια (έχοντας στο μυαλό μου πανευτηχή μωρά με φτυαράκια και κουβαδάκια που τρέχουν πάνω κάτω γελώντας).
Μέγα λάθος!Γιατί όπως φάνηκε τελικά η δική μου μπέμπα δεν ανήκει σ αυτή τη κατηγορία παιδιών αλλά στην άλλη τη σπάνια(που δεν ήξερα καν οτι υπάρχει) που δεν θέλουν να κάθονται στην άμμο.Συγκεκριμένα ούτε καν να πατάει πάνω σε άμμο.
Καθόμαστε λοιπόν κάτω απ την ομπρέλα στη ξαπλώστρα και οι δύο για να παίζει με το άδειο κουβαδάκι της εγώ ακόμα χωρίς αντηλιακό.Λέω δε βαριέσαι θα βάλω πριν μπούμε μέσα έτσι κι αλλιώς κάτω απο την ομπρέλα είμαι.Λάθος νούμερο 2!Μέχρι να βάλω αντηλιακό ένιωθα το δέρμα μου να με "τραβάει".Βάζω αντηλιακό έχω ήδη καεί...
Βάζω το καινούργιο μπικίνι στη μικρή και μπαίνουμε στο νερό.Ίδια αντίδραση με την άμμο!Μα πως γίνεται αυτό;Όλα τα μωράκια τρελαίνονται για θάλασσα και αμμουδιά.Το δικό μου γιατί κλαίει;
Βγαίνουμε ξανά έξω και μετά απο ένα χαρούμενο διάλειμμα
αρχίζει άλλος γύρος γκρίνιας.Κλάμα τωρα γιατί θέλει να κοιμηθεί.Την έχω αγκαλιά, έχουμε αλλάξει 20 θέσεις αλλά ακόμα κλαίει γιατί προφανώς δε βολεύεται για να κοιμηθεί ή ίσως και να μην θέλει καν να κοιμηθει.Στο μεταξύ έχουμε γίνει ρεζίλι και όλοι στη παραλία μας κοιταζουν με όχι και πολύ καλό ύφος θα έλεγα.
Τι κάνουμε τώρα;Φεύγουμε, σκέφτηκα.Απο την άλλη λέω και να φύγουμε μήπως θα κοιμηθεί;Το ίδιο θα είναι για το παιδί άρα γιατί να φύγουμε;Έμεινα κι επιτέλους κοιμήθηκε...για λίγο.Μέχρι που ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο μου.Σιγά μη με άφηνε να διαβάσω κιόλας στη θάλασσα!
Γυρίζω σπίτι το ασανσερ χαλασμένο(πάω 2 ορόφους με το καρότσι απο τις σκάλες....)
ποτέ.
Σήμερα κι αφού χθες κοιμηθήκαμε καλά(λέμε τώρα...ικανοποιητικά θα έλεγα καλύτερα) ετοιμαστήκαμε και απο τις 8 που ξυπνήσαμε φύγαμε απο το σπίτι στις 10!(Κάλλιο αργά παρά ποτέ).
Φτάσαμε στη παραλία.Μαμά και κόρη για μπάνιο μόνες μας.Τι γλυκό που ακούγεται.Αν εξαιρέσεις το οτι το καρότσι δεν προχωράει στην άμμο...Τέλος πάντων κακήν κακώς τα καταφέραμε και φτάσαμε στις ξαπλώστρες.
Βάζω αντιηλιακό στο παιδί τη ταίζω και μετά τη βάζω να κάτσει στην άμμουδια (έχοντας στο μυαλό μου πανευτηχή μωρά με φτυαράκια και κουβαδάκια που τρέχουν πάνω κάτω γελώντας).Μέγα λάθος!Γιατί όπως φάνηκε τελικά η δική μου μπέμπα δεν ανήκει σ αυτή τη κατηγορία παιδιών αλλά στην άλλη τη σπάνια(που δεν ήξερα καν οτι υπάρχει) που δεν θέλουν να κάθονται στην άμμο.Συγκεκριμένα ούτε καν να πατάει πάνω σε άμμο.
Καθόμαστε λοιπόν κάτω απ την ομπρέλα στη ξαπλώστρα και οι δύο για να παίζει με το άδειο κουβαδάκι της εγώ ακόμα χωρίς αντηλιακό.Λέω δε βαριέσαι θα βάλω πριν μπούμε μέσα έτσι κι αλλιώς κάτω απο την ομπρέλα είμαι.Λάθος νούμερο 2!Μέχρι να βάλω αντηλιακό ένιωθα το δέρμα μου να με "τραβάει".Βάζω αντηλιακό έχω ήδη καεί...
Βάζω το καινούργιο μπικίνι στη μικρή και μπαίνουμε στο νερό.Ίδια αντίδραση με την άμμο!Μα πως γίνεται αυτό;Όλα τα μωράκια τρελαίνονται για θάλασσα και αμμουδιά.Το δικό μου γιατί κλαίει;
Βγαίνουμε ξανά έξω και μετά απο ένα χαρούμενο διάλειμμα
αρχίζει άλλος γύρος γκρίνιας.Κλάμα τωρα γιατί θέλει να κοιμηθεί.Την έχω αγκαλιά, έχουμε αλλάξει 20 θέσεις αλλά ακόμα κλαίει γιατί προφανώς δε βολεύεται για να κοιμηθεί ή ίσως και να μην θέλει καν να κοιμηθει.Στο μεταξύ έχουμε γίνει ρεζίλι και όλοι στη παραλία μας κοιταζουν με όχι και πολύ καλό ύφος θα έλεγα.
Τι κάνουμε τώρα;Φεύγουμε, σκέφτηκα.Απο την άλλη λέω και να φύγουμε μήπως θα κοιμηθεί;Το ίδιο θα είναι για το παιδί άρα γιατί να φύγουμε;Έμεινα κι επιτέλους κοιμήθηκε...για λίγο.Μέχρι που ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο μου.Σιγά μη με άφηνε να διαβάσω κιόλας στη θάλασσα!
Γυρίζω σπίτι το ασανσερ χαλασμένο(πάω 2 ορόφους με το καρότσι απο τις σκάλες....)
