Ουφφ!

Ουφφ!Δεν έπρεπε να φάω τόσο πολύ τούρτα.Τη Δευτέρα πρέπει να πάω οπωσδήποτε γυμναστήριο.
Τηλέφωνο.'Ηταν η μητέρα μου."Τι ώρα θα έρθεις;Θα έρθεις και για φαγητό;"
Το είχα ξεχάσει αυτό!Είχα υποσχεθεί στη μητέρα μου να πάμε μαζί στην έκθεση βιβλίου και σήμερα ήταν  η τελευταία μέρα.
"Θα έρθω το απόγευμα.Καλύτερα να συναντηθούμε έξω να μην έρχομαι μέχρι το σπίτι".
Να μαζέψω να κομμάτια μου πρώτα σκέφτηκα την ώρα που κατέβαζα το ακουστικό.

Μεσημέρι...

Μεσημέρι... με πολύ πονοκέφαλο, στο κρεβάτι μου κοιτούσα το ταβάνι και σκεφτόμουν.Άραγε αν έφευγα και εξαφανιζόμουν θα το πρόσεχε κανείς;;;Απο τα 18 άτομα που είχα καλέσει ήρθαν τα 4.Η Χρύσα που πήγαμε και μαζί, η Κατερίνα με τον φίλο της και η Φιλιώ με τον άντρα της.Όλοι με έγραψαν μεταφορικά και κυριολεκτικά αφού ο ένας μετά τον άλλον μου έστελναν μήνυμα στο κινητό οτι δεν θα έρθουν.Κάποιοι πήγαν εκδρομή και δεν προλάβαιναν, άλλοι τους έτυχε κάτι και άλλοι δεν είπαν καν λόγο, μόνο οτι λυπούνται πολύ που δεν θα μπορέσουν.Ο πατέρας μου δεν θυμήθηκε καν οτι είχα γενέθλια!Μπορεί και να ξέχασε οτι γεννήθηκα!

Τι να βάλω;;;

Τι να βάλω;;;Το κλασικό πρόβλημα.Στεκομούν μπροστά στη ντουλάπα δοκιμάζοντας ρούχα  δεν ξέρω κι εγώ πόση ώρα.Χμμμ αυτό το μπλέ μπλουζάκι ίσως...Είναι όμως πολύ κοντό και θα φαίνεται η κοιλιά!Μπα...Καλύτερα όχι.
Μεχρι να σκεφτώ τι θα φορέσω καλύτερα να βάψω τα νύχια μου.Τι χρώμα όμως;Πως θα βάψω τα νύχια μου αν δεν ξέρω τι χρώμα θα φοράω;Ουφφ!

Σάββατο πρωί

Σάββατο πρωί συνάντηση με Χρύσα και Κατερίνα σε καφετέρια πριν το γυμναστήριο(αν είχε κάποια πραγματικά σκοπό να πάει αφόυ ήταν πολύ νωρίς για Σάββατο μετά απο ξενύχτι και πολύ αργά για να πάμε μετά γυμναστήριο).
Είμαι πολύ χαρούμενη!Σήμερα είναι τα γενέθλια μου!