Πίσω στο γραφείο

Πίσω στο γραφείο.Εδώ και καιρό δηλαδή απλά σήμερα γύρισε η Κάργια στη δουλειά.Με μαύρισμα γύφτισσας κι ένα χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά...Πρώτη φορά βλέπω άνθρωπο τόσο χαρούμενο που γυρίζει στη δουλειά.Γυρνούσε απο γραφείο σε γραφείο με το iphone στο χέρι δείχνοντας άπειρες φωτογραφίες με εκείνη και τον φίλο της σε επίσης άπειρες πόζες.Για να την αποφύγω έκανα πως είχα πέσει με τα μούτρα στη δουλειά.Είχα κολλήσει το πρόσωπο μου στην οθόνη όταν την άκουσα να απευθύνεται σε μένα.

"Μαρίνα!Τι κάνεις εκεί;Θα στραβωθείς."

"Αα Ελευθερία!Γύρισες;Καλό χειμώνα!", είπα κάνοντας την έκπληκτη.

"Καλό χειμώνα!Πως πέρασες;Που πήγες;", άρχισε ένα καταιγισμό ερωτήσεων αλλά μόλις άνοιξα το στόμα μου για να απαντήσω άρχισε να μιλάει ασταμάτητα.

Έτσι έμαθα τα πάντα για το που πήγανε, τι φάγανε, τι ήπιανε, που βγήκε η κάθε φωτογραφία κι αφού πέρασε κανένα μισάωρο καταναγκαστικής ακρόασης και παρακολούθησης φωτογραφιών που πραγματικά θα ήθελα να μην είχα δει ποτε (ειδικά όσες είχαν περιεχόμενο με μαγιό, αγκαλιές και φιλιά...μπλιαχ) με ξαναρώτησε."Που πήγες εσύ τελικά;"

"Εεε εγώ..."

"Η Μαρίνα πήγε στο yabanaki", ακούστηκε κάποιος πίσω μου.Γύρισα και είδα το Νίκο (το Νίκο που δουλεύει στον πάνω όροφο.Ουδεμία σχέση με τον πρώην Νίκο).

"Ααα μάλιστα!", είπε η Κάργια με ένα χαμόγελο που δεν μπορούσα να προσδιορίσω αν ήταν κοροιδευτικό ή πονηρό.

"Εεε ναι..Δεν πήγα κάπου βασικά".Μα καλά τι θέλει και πετάγεται ο άλλος απο το πουθενά;

"Δεν πειράζει.Του χρόνου", είπε η Ελευθερία χασκογελώντας.

"Γύρισες Ελευθερία;Πως τα πέρασες;", τη ρώτησε ο Νίκος.

"Φανταστικά", απάντησε και τον τράβηξε πιο πέρα χώνοντας του το iphone στη μούρη.Έτσι βρήκα ευκαιρία να εξαφανιστώ απο εκεί.

Υποθέτω οτι για τους επόμενους μήνες θα ακούμε ξανά και ξανά το πόσο φαντάστικα πέρασε η Κάργια το καλοκαίρι.Ουφφ!

Πρέπει οπωσδήποτε να κανονίσω κάτι για το Οκτώβριο.Ακόμα κι αν δεν μπορεί κανείς να έρθει μαζί μου.Πήρα τηλέφωνο τη Χρύσα.

"Χρύσα!!Τον Οκτώβριο οπωσδήποτε θα φύγω διακοπές", ψιθύρισα.

"Έλα;;;Που θα πας;", απάντησε χαρούμενα.

"Δεν ξέρω...Γι' αυτό σε πήρα.Που λες να πάω;", ξάπλωσα στη καρέκλα μου ξύνοντας το κεφάλι μου με το στυλό.

"Να πας κάπου για σκι".

"Πλάκα κάνεις;Που να πάω για σκι αρχές Οκτωβρίου;Στο χωριό του Άγιου Βασίλη;"

"Χμμ.Οι ξένοι το Νοέμβριο παίρνουν άδειες για να κάνουν χειμερινές διακοπές και πάνε για σκι.Γιατί όχι και τον Οκτώβριο;"

"Γιατί δεν έχει χιονίσει ίσως ακόμα;"

"Αν πάω κάπου νότια;Που θα έχουν καλοκαίρι;"

"Δεν θα έχουν καλοκαίρι τον Οκτώβριο ρε χαζό".

"...ναι δίκιο έχεις..."

Να πας βόρεια.Κι αν δεν έχει χιονίσει σίγουρα θα έχει ωραίους ξανθούς άντρες και πολύ μπύρα", είπε γελόντας.

"Λες ε;"

Το σκέφτηκα για λίγο και μετά μου ήρθε αναλαμπή.

"Χρύσα!!Κλείνω!".

Της το έκλεισα λίγο στη μούρη αλλά έπρεπε να κάνω ένα άλλο τηλεφώνημα.Στη Σουηδια!!!