Σπίτι

Σπίτι.Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο.Ήταν ο Νίκος που δουλεύει στον πάνω όροφο και τελευταία βρίσκεται εντελώς τυχαία συνέχεια κοντά στο γραφείο μου.Μάλλον ταξίδεψαν τα νέα μου μέχρι τον επάνω όροφο.Αν και με μία μικρή καθυστέρηση...Με πήρε τηλέφωνο για να πάμε για φαγητό όμως δεν ξέρω αν θα άντεχα άλλη μία μέρα κοντά του.Κρίμα.Και είναι ωραίο παιδί.

Πέρασα μία απίστευτη μέρα στη θάλασσα χθες μαζί του.Όταν γύρισα σπίτι είχα την εντύπωση οτι βούιζαν τα αυτιά μου.Μπορεί όμως να ήταν και η ιδέα μου.Αυτός ο άνθρωπος μιλάει πιο πολύ κι απο μένα.Ήταν το πιο βαρετό ας το πούμε ραντεβού της ζωής μου!Δυστυχώς δεν έπιανε τίποτα.Για να μην τον ακούω άλλο προσφέρθηκα να πάω να φέρω τους καφέδες.Τελικά πήγε εκείνος αλλά το αποτέλεσμα μετράει κι αυτό ήταν να ξεκουραστούν τα αυτιά μου.Όμως κράτησε λίγο.Μπήκαμε στη θάλασσα και έκανα πως δεν τον άκουγα κάνοντας βουτιές με αποτέλεσμα εκείνος να εξακολουθεί να μιλάει με τον ίδιο ρυθμο και δυνατότερα οπότε τελικά βγήκαμε έξω γιατί γινόμασταν ρεζίλι.
Ίσως αν κάνω πως κοιμάμαι;
"Είναι όμως πολύ χαλαρωτικά στη παραλία", είπε.
"Ναι είναι", είπα προσπαθόντας να χαλαρώσω επιτέλους.
"Δεν σε χαλαρώνει το κύμα;",συνέχισε.
Χριστέ μου!Δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ.Μα πως να χαλαρώσω;Κάθε φορά που πάω να χαλαρώσω λέει κι απο κάτι.
"Πάω να πάρω κάτι να φάω", είπα κι έφυγα.Ένιωσα μια έντονη παρόρμηση να φύγω εντελώς απο την παραλία αλλά στη τσάντα μου ήταν τα κλειδιά και το κινητό μου.
Πήγα κι έκατσα στην καφετέρια προσέχοντας να μην με δει.Κάποια στιγμή θα έπρεπε να γυρίσω...Μίλησα λίγο με τον μπουφετζή και σκεφτόμουν πόσο καλά θα ήταν άν είχα έρθει μόνη μου και περνούσα την μέρα μου με τον μπουφετζή αντί για τον πολυλογά Νίκο.Τελικά πήρα 2 σακουλάκια με πατατάκια και γύρισα στη βάση μου ελπίζοντας οτι θα το βουλώσει μέχρι να φάει όλο το σακουλάκι.
Τι κρίμα να μην του αρέσουν.Κατέληξα να φάω και τα δύο σακουλάκια βουλώνοντας το...