Απαίσια εβδομάδα!

Απαίσια εβδομάδα!Δεν πήγα θάλασσα καθόλου αυτό το Σαββατοκύριακο.Έπηξα στη δουλειά αφού η Ελευθερία έφυγε την Τετάρτη και ο Νίκος με έχει ζαλίσει στα τηλέφωνα και τα μηνύματα.Επίσης την Πέμπτη έγινα ρεζίλι γιατί ήρθε η Μητέρα μου στη δουλεία και με έψαχνε για να μου πει οτι πήγε για ψώνια και μου αγόρασε δύο φορέματα.
"Μαμά τι θέλεις εδώ;", είπα με έκπληξη.

"Σε έπαιρνα τηλέφωνο και δεν απαντούσες", απάντησε ενοχλημένη.
Στάθηκα για λίγο σκεπτική.Είχα βάλει στο αθόρυβο το κινητό μου γιατί έρχονταν συνέχεια μηνύματα απο το Νίκο.Όχι οτι θα της απαντούσα έτσι κι αλλιώς.
"Έχουμε έρθει για ψώνια με τη Μαργαρίτα", συνέχισε."Σου πήρα δυο φανταστικά φορέματα."
"Εεε Μαμά δουλεύω τώρα", είπα προσπαθώντας να την πάω πιο έξω.
"Άντε πήγαινε δοκίμασε τα να δω πως είναι πάνω σου για να πάω να τα αλλάξω αν είναι.Δεν μπορώ να έρχομαι στα μαγαζιά συνέχεια".

Μου φόρτωσε την χάρτινη τσάντα με τα φορέματα και πήγα στις τουαλέτες.Ώρες ώρες απορώ με τη Μητέρα μου.Ευτυχώς που την πήρα προς τα έξω και δεν άκουσαν όλοι τι ήθελε.Άνοιξα την τσάντα για να δω δύο φορέματα που πιθανότατα δεν θα φορούσα ποτέ.Έχω τρεις επιλογές.Η μία είναι να τα δοκιμάσω , να προσποιηθώ πως μου αρέσουν και να τα κρατήσω προκαλώντας έτσι μεγαλύτερη συμφόρηση στη ντουλάπα μου μαζί με τα υπόλοιπα ρούχα που δεν φοράω ποτέ.Η δεύτερη είναι να προσπαθήσω να την πείσω οτι δεν μου ταιριάζουν και να της πω να τα αλλάξει και η τρίτη είναι να προσποιηθώ οτι μου αρέσουν, να τα κρατήσω και να πάω αργότερα να τα αλλάξω εγώ.Χμμμ η τρίτη νομίζω είναι η καλύτερη επιλογή.Απο όταν ήμουν μικρή η Μητέρα μου αγόραζε τα πιο κακόγουστα φορέματα και ήμουν αναγκασμένη τα φοράω ενώ εγώ προτιμούσα να φοράω παντελόνια και σορτσάκια όπως ο αδερφός μου.
"Κάνε λίγο γρήγορα Μαρίνα!Η Μαργαρίτα περιμένει κάτω", φώναξε η Μητέρα μου εξω απο την πόρτα.Στη σκέψη και μόνο οτι θα μπορούσε να ανέβει και η φίλη της πάνω και να κάθονται να φωνάζουν και οι δύο μέσα στις τουαλέτες του γραφείου άρχισα να δοκιμάζω τα φορέματα.Όμως...Σφήνωσα στο πρώτο που δοκίμασα.Δεινοπάθησα να το ξεκολλήσω απο πάνω μου ακούγοντας τη Μητέρα μου να χτυπάει την πόρτα και να λέει να ανοίξω να δει πως είναι.Κοίταξα τις ετικέτες ξαναφόρεσα γρήγορα τα ρούχα μου και άνοιξα τη πόρτα.
"Τι κάνεις τόση ώρα;Δεν τα δοκίμασες;", είπε ανυπόμονα.
"Μαμά, αυτά δεν είναι στο νούμερο μου.Είναι small."
"Μπορεί να είναι small αλλά είναι ευρύχωρα.Τα υπολόγισα με το μάτι", επέμεινε.
"Ναι αλλά δεν μου κάνουν...Δεν φοράω small.Medium φοράω.Άφησε τα μου να πάω να τα αλλάξω εγώ", είπα ενώ σκεφτόμουν την τρίτη μου επιλογή.
"Δε χρειάζεται.Θα πάμε ξανά στο μαγαζί με τη Μαργαρίτα να τα αλλάξουμε.Θέλει να πάρει και κάτι για την κόρη της".
Μου άρπαξε τα φορέματα απο τα χέρια και τα ξαναέβαλε στη τσάντα λέγοντας πως δεν πρόκειται να με αφήσει να τα αλλάξω εγώ και να πάρω κάτι που θα με κάνει να φαίνομαι χοντρή αφού δεν ξέρω να ντύνομαι.Με φίλησε σταυρωτά και έφυγε φωνάζοντας στο hands free της."Έρχομαι Μαργαρίτα.Θα πάμε πίσω τα φορέματα δεν της κάνουν".
Έμεινα πίσω να την κοιτάζω να φεύγει κρατώντας στο ένα χέρι τις τσάντες με τα ψώνια και στο άλλο ένα καπουτσίνο φρέντο.Μερικές φορές νιώθω οτι η μητέρα μου έχει περισσότερη κοινωνική ζωή απο οτι εγώ.
Θέε μου.Πρέπει να έγινα ρεζίλι σε όλο τον όροφο.Αυτό που για τη Μητέρα μου τη μία είμαι πολύ χοντρή και την άλλη πολύ αδύνατη ποτέ δεν μπόρεσα να το καταλάβω.Γύρισα στο γραφείο διακριτικά προσπαθώντας να περάσω απαρατήρητη.
"Μαρίνα", μου είπε ψιθυριστά η Μίνα μόλις κάθισα."Φοράς τη μπλούζα σου ανάποδα".